Turks fijnproeven in hartje Eindhoven

Buiten is het koud dus dan krijg je wel zin in een sfeertje van ‘duizend en één’ sprookjes. Eenmaal binnen word je omarmd door een huiselijke Turkse sfeer, de warme authentieke kleuren geven je direct een behaaglijk gevoel. De rustige achtergrondmuziek is een streling voor het oor. De ontvangst is vriendelijk, een tafeltje aan de zijkant geeft ons een kijk op de bar en de ingang naar de keuken waarover de bezoekers van Ege zo enthousiast zijn. Eigenaar Cemil KÜçÜkosmanglu zwaait zelf de scepter in de keuken. De kaart is uitgebreid en er staan zeker voldoende gerechten op waarvan we zeggen: dat willen we proeven! We komen uiteindelijk niet voor een Turkse kebab, waar overigens niets mis mee is, we willen de Turkse specialiteiten proeven vanavond.

Specialiteit
Met de vraag wat de specialiteit van het huis is, merken we een kleine taalbarrière met het bedienend personeel, de vertaalcomputer biedt uitkomst. Even naar de keuken lopen en de Chef vragen wat we bedoelen helpt ook een handje. Eerst dan maar een Turks aperitief, witte wijn Tatliser, Kavaklidere Anatolian wine uit Ankara 2001. De wijn smaakt fris en heeft een sherry-achtige afdronk. Er worden als amuse in een vuurvast schaaltje heerlijke warme champignons met gegrilde Turkse kaas geserveerd. Een bordje met 3 verzilverde mini tajines gevuld met een sausje van yoghurt, munt en koriander, olijven en gele pepertjes, de laatste zijn héét, bloedheet! Een rechtstreeks uit de oven komende lavas (Turks brood) op de plank.

Aubergine
De Chef verrast ons met een voorgerecht Hurren Dolmasi, een gevulde gefrituurde aubergine met lamsvlees en rode wijnsaus. De aubergine heeft een lekkere bite aan buitenkant, de vulling is mals en heerlijk gekruid met een vleug van kaneel, basilicum, citroen en afgedekt met een vijg. Op de kaart staat dat er kwartel in de aubergine zit, dit is nét zo lekker. We hebben gevraagd naar de specialiteit van het huis. Dat tref ik op mijn bord. Uskumru Dolmasi, gestoofde,‘geplukte’ makreel met piepkleine rozijntjes en peterselie, gekruid met o.a. kaneel. De vette vis valt zwaar maar is vers en smeuïg. We drinken er een witte huiswijn bij, Cankaya, Kavaklidere, Emir-Narcine- Sultana druif uit Central Anatolia, 2014. Een elegante harmonieuze wijn. De rode huiswijn welke we besteld hebben bij het hoofdgerecht is een wijn met inheemse druivensoorten uit de wijngaarden van Mesopotamië, Okuzgozu- Bogazkere. Sterk, robuust, en wat stroeve afdronk past prima bij onze hoofdgerechten.

Mooi opgemaakt
Desti Kebabi, kalfsvlees met groenten welke op een bijzondere manier aan tafel gebracht wordt. Het gerecht wordt uit een aardewerk wijnkaraf op het bord ‘gestort’. Leuk dat ze dit zó serveren, uiteindelijk heb je op je bord een ragout met goed smakend kalfsvlees, wortel, aardappel, paprika en een aromatisch gekruide saus. Voor mijn neus wordt Kuzu Antricot gezet, mager gegrilde lamsentrecote. Het bord is opgemaakt met een randje van verse kruiden, eetbaar margrietje, blokjes verse groenten, aardappeltjes en gegrilde tomaten. Het ziet er niet alleen fris en aantrekkelijk uit, ik kan gerust stellen dat ik in tijden niet zo’n overheerlijke perfect gegrilde lams-entrecote geproefd heb.

De borden waarop de gerechten geserveerd zijn, zijn mooi en immens groot! Bijzonder is dat naast het mooie servies, het bestek en servetje in een papieren zakje op tafel ligt. We vinden dat vandaag totaal ondergeschikt aan de fleur van de heerlijke verse gerechten! We zien zoveel prachtig opgemaakte borden naar de gasten gaan dat we het jammer vinden dat onze maag niet groter is.

Baklava
We zijn in een Turks restaurant en dan wil je natuurlijk Baklavali Dondurma als dessert, laagjes bladerdeeg met honingspijs en nootjes geserveerd met slagroom en aardbeien/ vanille ijs, De baklava is knapperig van buiten en zacht van binnen. Het is hier overduidelijk dat de bereider van dit gerecht exact weet hoe je baklava maakt. Aan de andere zijde verschijnt de lente op het bord, Incir Dolmasi, gekarameliseerde gedroogde vijgen met walnotenvulling, ijs en slagroom, geserveerd tussen twee royale lijnen van groene amandelspijskruimels, muntblaadjes, eetbare viooltjes. Daartussen liggen de lekkerste gedroogde vijgen ooit geproefd. Ze zijn groot, zacht, de notenvulling is knapperig, het sap van honing fris en niet te zoet. Zowel bij de baklava als bij de gevulde vijgen had het ijs en slagroom niet eens gehoeven. Waar het om draaide was overheerlijk.

Het is een avond waar we met plezier op terug gaan kijken. De gerechten worden met liefde bereid en geserveerd. Een Turks diner bij Ege is een aanrader.