Aprazivel

De entree van het restaurant is onopvallend. Eenmaal binnen en welkom geheten door de joviale gastheer en eigenaar Ruud Haans, komen we in een sfeer terecht die het midden houdt tussen Spaans en Portugees. De uitstraling is robuust. Veel oud hout, messing en staal. Opvallend zijn de turquoise tegels op de wanden.

Op de ruwe vloer van onafgewerkt steen en afgewisseld met hout, staan donkere houten tafels. Achter de tafels stoelen in verschillende kleuren. De warme verlichting boven de tafels zijn omhuld met visnetkorven.

De bar, ook bekleed met turquoise tegels, vormt een belangrijk middelpunt. Er omheen staan krukken. Aan de open keuken is de Chef’s table. Achterin is het Koetshuis uit 1894, bij uitstek geschikt voor een diner voor een speciale gelegenheid.

Onze tafel grenst aan het raam, naast ons aan de wand kijken we op een levensgrote foto van een vissersvrouw aan het werk. De kaart is uitgebreid en biedt voldoende keuze. De gastheer laat ons trots zijn wijn uit eigen wijngaard proeven. Een Spaanse Verdejo, Vinotage. Een frisse wijn met citrusvruchten in de hoofdrol.

We beginnen ons drie gangen lunchmenu met twee Aziatische amuses. Iets wat we niet een, twee, drie verwachten in deze ambiance. Een pittig soepje van kokos, limoen en bieslook. Een heerlijk slokje dat de smaakpapillen prikkelt.

De tweede amuse, een cakeje van kerrie getopt met een gelletje van abrikozen, maakt iets minder indruk.

We geven chef-kok Frank Jacobs de vrije hand wat betreft de keuze van onze gerechten. Het is een doordeweekse dag en het restaurant zit nagenoeg vol. Dat zal niet voor niets zijn. Mijn gast krijgt strak opgerolde, sous vide bereide, parelhoen met enkele plakjes eendenlever, gel van sherry, tipjes truffelmayonaise en gegrilde koningsboleten. De parelhoen is prima gegaard en mals.

Ik krijg drie kort gegrilde coquilles op een bedje van aardappelmousseline, aspergetips en krokante plakjes Serranoham. De coquilles zijn uitstekend gebakken, krokant van buiten, beetje rauw van binnen.

Beide voorgerechten kunnen goed doorgaan voor een maagvullende lunch. Het brood met de boter, verfijnd op smaak gebracht met pijnboompitten en kruiden, is knapperig vers.

De Zuid-Afrikaanse Chardonnay Clouds vineyards 2017 erbij maakt indruk. Een rijke en krachtige wijn.

We gaan door met de hoofdgerechten. Bij mijn gast komt fraai gegrilde grietfilet. Kort aan beide zijden gebakken in geklaarde boter en licht bestoven met gezeefde roze peper voor de pit en kleur. Om de vis heen verschillende groenten en tipjes crème van wortel. Apart in een schaaltje hollandaise-(op basis van eierdooiers, boter, azijn) saus.

Ik krijg grainfed (graangevoerd) ribeye, langzaam gegaard en voor het doorgeven even op de barbecue. Het vlees is om door een ringetje te halen, zo mals en vol van smaak. De luchtige en goed geslagen bearnaisesaus (op basis van eierdooiers, boter, azijn, kruiden) wordt er apart bij geserveerd.

In een schaaltje komt huisgemaakte friet op tafel. Super.

Mijn gast blijft bij de Chardonnay. Ik drink een Spaanse Vinotage, temparanillo, Merlot Syrah, een licht peperige wijn met aroma van rood fruit.

Tijd voor het dessert. Mijn gast krijgt een palet van chocoladestructuren. In één lijn een smeuïge mousse van koffie en chocolade, ijs van koffie, pistachekruim en cake van pistache.

Ik krijg een kleurrijk gevuld bord met sorbet van mandarijn, schijfjes grapefruit, cremeux van passievruchten. Voor de decoratie een raster van soezendeeg. De desserts zijn oké maar we missen het wauwgevoel.

Bij een overheerlijke espresso zijn we het erover eens dat Aprazivel een aanwinst is voor ‘De Bergen’. Een restaurant met een stoere en bijzondere uitstraling. Zo kookt de chef ook, stoer.

De bediening is ongecompliceerd plezierig.