< Terug naar restaurants in Eindhoven

El Puente

In Eindhoven, op het Stratumseind, het drankhol van de lichtstad. Maar hier is een stille transformatie gaande: van zuipen naar eten. Onlangs waren we bij Valenzia, ook op Stratumseind. Deze keer zijn we aan de overkant van de straat waar ook net een veelbelovend nieuw restaurant is geopend: El Puente.

Klinkt Spaans.

Maar dat is het niet. De naam moeten we figuurlijk nemen. El Puente (Spaans voor brug) wil alle wereldkeukens omspannen. Maar ook letterlijk, want het zit naast de brug over de Dommel. Het is opgezet door een jonge Eindhovense ondernemer. In de keuken staat een kok die bij sterrenrestaurants heeft gewerkt.

Mooie zaak?

El Puente is een raar geval. Meteen bij de voordeur zit de open keuken. Daarachter strekt zich een tientallen meters lange tunnelachtige pijpenla uit met aan de ene kant grote ramen naar het terras en daar tegenover een natuurstenen muur met gemetselde boogjes die het thema brug moeten onderstrepen. De vloer is van gewolkt zwart steen, de tafels zijn van hout, het licht is gedempt. El Puente ademt een jazzy nachtclubsfeer.

Wat eten we?

De menukaart is opgedeeld in Subtiel, Explosief, Uitdagend en Onweerstaanbaar. Weer eens wat anders dan voor-, hoofd- en nagerecht. Alle gerechten hebben landnamen. Dat mogen we met een zak zout nemen, want de Franse klassieker bouillabaisse wordt doodleuk onder Nederland geschaard, terwijl bij Griekenland ‘Provençaalse groenten’ worden geserveerd.

Krokante zwezerik met chili con carne en avocado

Het gaat om het idee. Smaakt het?

Het is allemaal leuk bedacht en origineel gemaakt, maar het schort hier en daar aan de uitvoering. Ceviche is het nieuwe carpaccio (je wordt ermee doodgegooid), maar er is weinig mis mee. Nagenoeg rauwe makreel ligt in een frisse dressing van komkommersap met kafferlimoen en is op smaak gebracht met nopjes pittig-zure crème van Koreaanse kimchi.

Voor de ‘spicy tartaar’ van rund (Uitdagend) is het vlees fijngemalen tot een brij, waardoor van de smaak weinig overblijft. Er ligt wel een fijne romige, lichtzure pindacrème op, gemodelleerd in een goud gespoten pindavormpje. De apart geserveerde rendang is lekker zacht gestoofd, maar erg zout. Dat kan de pastille van fris gin-tonicijs niet helemaal verdoezelen.

DE CIJFERS

Kosten: euro 58 per persoon
Eten 7
Bediening 7-
Entourage 7
Prijs-kwaliteit 7

Zonde.

Voor Explosief gaan we naar Italië: ravioli met eekhoorntjesbrood. Die is prima: het deeg gaar (ook de randjes), de vulling vol goede paddenstoelen, het schuim zwaar van Parmezaan. Des te jammerder dat het er maar één is. Voor een (of twee) meer hadden we graag de 65-graden-eidooier ingeleverd. Die voegt weinig toe.

De krokante zwezerik met geinig schuim van chili con carne komt nog het dichtst bij zijn belofte: Onweerstaanbaar. Op een paar nopjes intens zure avocadocrème na dan. Het ‘Godfather’-dessert bestaat uit bereidingen van chocolade (ijs, crème, poeder) in de vorm van een sigaar, een pistool en ‘cocaïne’. Humor waar je van moet houden.

Ravioli met eekhoorntjesbrood en parmezaanse kaas

Hoe is de bediening?

Vriendelijk, maar nog een tikje stuntelig. Het tempo mag wel iets hoger.

En: komen we terug?

Valenzia aan de overkant en El Puente laten zich goed vergelijken. Waar Valenzia zich profileert als losse eetbar met vrolijk eten, heeft El Puente meer restaurantallure. Dat is prima voor de variatie, maar het moet nog wat scherper om die ambitie waar te maken.