Mangiare

We willen in het centrum van Eindhoven lunchen. Het advies om de Kleine Berg in te lopen is niet verkeerd. Op deze doordeweekse nazomerse middag zijn de stoelen op de terrassen bijna allemaal bezet. Bij trattoria Mangiare lopen we naar binnen, achter in de zaak is een groot terras. In de keuken wordt door de koks druk gewerkt aan de lunch. Achter de bar horen we gerinkel van glaswerk.

Geen bediening die ons ontvangt, we lopen daarom maar door naar het beschut liggende terras. Dat terras staat propvol met tafeltjes en stoelen. Van de stenen vloer struikelen we via een opgehoogde houten vlonder naar een tafeltje in de hoek. We zitten in ieder geval op gemakkelijke zwarte tuinstoelen. Op de zwarte tafel staat een olie en azijnstel klaar voor gebruik. Er ligt geen bestek op tafel, dat wordt in een papieren envelop met servet tegelijk met de bestelling neergelegd.

Het duurt een tijdje maar dan komt er iemand van de bediening, half Nederlands, half Italiaans sprekend. Wij kijken ietwat verbaasd op over het harde en dwingende taalgebruik en zijn gedrag van ‘wij kennen elkaar al jaren’. We bestellen een drankje en krijgen de kaart. Een mega-formaat houten plank met daarop een zwart vel geplakt met een grote keuze aan gerechten.

Het duurt minstens een halfuur voordat ‘onze Italiaan’ weer terugkomt en gehaast onze bestelling opneemt. Na weer een halfuur wachten, krijgen we een quinoasalade met pompoen, feta, granaatappelpitjes, rode ui, pomodori en rucola geserveerd. Aan de andere kant van de tafel een tartaar van zalm met avocado en sojasaus. Het bord met de quinoasalade is rijk gevuld en knisperend vers. Alle beloofde ingrediënten zijn rijkelijk aanwezig. Ik kan niet anders zeggen dan dat de salade uitstekend smaakt.

De tartaar van zalm is in een ring opgebouwd. Een laagje in kleine stukjes gesneden avocado en daarop grof gesneden blokjes vers gemarineerde zalm en enkele takjes cress voor de garnering. Aan de zijkant van het bord drie schijfjes citroen waarop een lepeltje fijngesneden ui, een lepeltje komkommer en een lepeltje hard gekookt eiwit ligt. Het ziet er een beetje sneu uit. In een schaaltje apart een scheut sojasaus. Mijn gast is tevreden over de versheid en kruidige bite van de zalm en avocado. Het brood wat erbij geserveerd wordt is overheerlijk. Warm en knapperig.

De tafels op het terras zijn inmiddels bijna allemaal bezet door stelletjes en moeders met kinderen. ‘Onze Italiaan’ rent heen en weer langs de tafels om bestellingen op te nemen. We begrijpen niet waarom hij nauwelijks hulp krijgt van het overige personeel dat achter de bar staat te rommelen met glaswerk.

Voordat onze borden van de voorgerechten weggehaald worden zijn we weer zo’n dertig minuten verder. En nóg een tijd later komt ons hoofdgerecht. Wederom met veel Italiaanse bravour geserveerd. Een royaal bord met penne, gerookte kip, romige truffel en paddenstoelen.

Aan mijn kant komt de gebakken zeebaars gegarneerd met twee schijfjes citroen en takjes cress met kreeftensaus, spaghetti en dagverse groenten. De penne is beetgaar gekookt en in combinatie met de gerookte kip waarvan voldoende aanwezig is. Ook met de truffel en paddenstoelen is de chef niet zuinig geweest. Mijn gast raakt in een betere stemming.

De zeebaars is uitstekend krokant op de huid gebakken. De kreeftensaus ietwat sterk van smaak. Nét iets te ver ingekookt. Het groentegarnituur samengesteld uit sperzieboontjes, broccoli, rode ui en witlof wordt apart op een bordje geserveerd. De beetgaar gekookte pasta in een schaaltje ernaast.

Inmiddels is ook de kids place achter ons vol met spelende en krijsende kindjes. Voor de moeders een uitstekende oplossing om rustig te kunnen lunchen en geen gejengel aan tafel te hebben. Voor ons een reden om het dessert over te slaan en twee espresso te bestellen en om de rekening te vragen.

Wachtend op de espresso komen we tot de conclusie dat de chef gerust een pluim mag hebben. We zijn tevreden over zijn gerechten en bereiding. Daarentegen laat de bediening aardig wat steken vallen. Dat kan stukken beter. Als ik bij betaling nóg een aantal Italiaanse opmerkingen moet verwerken en ook nog de verbaasde vraag krijg: ‘Spreekt u geen Italiaans?’ Kan ik met een gerust hart antwoorden: ‘No signore, un po, buon pomeriggio.’ (Nee meneer, een klein beetje, goedemiddag).